Në rrënojat e Gazës, atje ku jeta është kthyer në hi e pluhur, një vogëlushe e vogël sa një dritë e mbetur shprese u ul mes gërmadhave, me një copë bukë në dorë ndoshta e vetmja gjë që kishte për të mbajtur shpirtin gjallë.
Por ajo që ndodhi, e theu zemrën e botës. Teksa një gazetar i afrohej për ta filmuar, vajza ngriti sytë drejt tij sy të mëdhenj, të lodhur, por të pastër si qielli para stuhisë dhe i zgjati atij pak nga buka e saj. Një copëz e thatë, por e mbështjellë me dhembshuri të pafundme.
