Pas 15 viteve martesë, burri im vazhdon të kërkojë çdo ditë afërsi fizike, sikur koha të mos ketë kaluar fare.
Megjithëse kjo mund të duket si shenjë pasioni dhe dëshire të fortë, për mua shpesh shndërrohet në presion të heshtur, sepse jo çdo ditë jam emocionalisht apo fizikisht në të njëjtin ritëm.
Martesa, me gjithë bukuritë dhe sfidat e saj, kërkon mirëkuptim dhe ekuilibër – dhe afërsia nuk mund të jetë detyrim, por duhet të lindë natyrshëm nga dy persona që ndihen të dëshiruar, të respektuar dhe të lirë të komunikojnë hapur.
Pas kaq shumë vitesh bashkë, ndoshta më e rëndësishmja nuk është sa shpesh ndodh intimiteti, por sa mirë kuptohet dëshira, lodhja dhe ritmi i njëri-tjetrit.
